Kilimanjaro
Blijf op de hoogte en volg Minte
16 Februari 2019 | Tanzania, Moshi
Liebe Leute!
Zoals ik vele beloofd had, een blogje over mn Kilimanjaro avontuur, omdat ik vaak niet verder kom dan “ja leuk” als mensen vragen hoe het was. Dus bij deze, een samenvatting van dag tot dag!
Dag 1 – Lemosho gate - Mwkubwa Camp (2800 m)
De eerste dag bestond vooral uit klaarmaken voor de trek. Nadat ik werd opgehaald, moesten er nog spullen gehaald en gehuurd worden. Verder ontmoette ik mn groepgenoten, Kelsey en Julie uit Minnesota, maar door later verzonnen bijnamen onthou ik ze nu eerder als Simba en Rafika (ik ben Timon overigens). Ook moest de bagage van de porters gewogen worden, en om het af te maken kregen we ook nog een lekke band, en stonden we met 15 man gestrand. Alles duurde lang en de eerste dag begon dus nogal stroef: pas rond half 3 konden we aan de wandel. We kwamen pas laat aan, de tenten moesten nog opgezet worden, en pas rond half 10 zaten we aan het avondeten.
Qua eten en tenten werd de hike als volgend geregeld: met z’n 3’en hadden we 12 porters mee, die voor de 7 dagen al het eten, de tenten, een tafeltje met 3 stoeltjes etc. Mee naar boven zeulden. Bizar om te zien hoe deze mannen (heel soms vrouwen) met een noodvaart naar boven klimmen met nog eens 15 kilo op hun hoofd!
Dag 2 – Big tree camp - Shira II camp (3800 m)
Dag 2 was gelijk een langere dag (ca. 8.5 uur hiken). We liepen de eerste paar uur nog door het tropisch regenwoud maar al snel kwamen we in de Moreland zone. Hier hadden we een enorm steile klim te gaan voordat we lunchten bij shira I camp, waar Simba zich al behoorlijk beroerd voelde en geen hap naar binnen kreeg. Na de lunch hiketen we nog 4 uur naar het volgende kamp (3600 m), waar we een bizar mooie zonsondergang hadden. ‘s Nachts werd t wel heel snel koud: ik sliep in een slaapzak met liner, met een sport bh, hemd, thermo lange mouwen shirt, merino wol lange mouwen shirt, fleece vest, winterjas aan en had het vaak nog koud. M’n slaapmatje was dan ook wel niet meer dan 3 cm dik, dus ik sliep praktisch op de grond, wat wel verklaart waarom ik het zo koud had. Ondanks dat sliep ik de eerste dagen prima!
Dag 3 – Shira II - Lava tower - Barranco Camp (4000 m)
Deze dag zouden we een “acclimatization climb” van ca. 7.5 uur doen: eerst hiken naar Lava tower (4600 m) en dan slapen in Barranco Camp (3800 m) (“climb high, sleep low”). De hike naar Lava tower was prima, alleen een beetje te “pole pole” naar mijn zin. “Pole pole” is hét devies van Kilimanjaro. Het is swahili voor “langzaam, langzaam”, iets waarvan ik van tevoren al wist dat ik er moeite mee zou hebben. Overigens kan ik de woorden “pole pole“ en “hakuna matata“ niet meer aanhoren, haha.
Aangekomen op 4600 meter voelde ik me nog prima en merkte ik weinig van de hoogte, behalve dat ik buiten adem was na minimale inspanning. Vervolgens hiketen we nog een paar uur naar het volgende kamp. Op barranco camp hadden we zo’n mooi plekje! Het was helemaal aan het uiteinde van het kamp, en ik werd de volgende dag wakker met uitzicht op kili, echt geweldig wakker worden!
Dag 4 - Barranco Camp - Carangu Camp (4000 m)
Dag 4 vertrokken we wat later, pas rond half 10, om de barranco wall te trotseren. De barranco wall is meer “klimmen”: de wandelstokken bleven in de tas, want je had echt handen en voeten nodig om naar boven te klauteren (hoe de porters dit deden met al hun baggage: het is mij een raadsel). Dit was by far mijn favoriete onderdeel van hele hike! We hadden constant prachtig uitzicht op de wolken ver onder ons, het was rustig en was echt aan het genieten.
Dag 5 - Carangu Camp - Barafu Camp (4700 m.)
Dag 5 was een heftige dag (vond ik toen, bij nader inzien niks vergeleken met de dag daarna). Het begon allemaal de avond ervoor, toen een zware wind kwam opzetten. Onze tenten bleven staan, maar de tent waar de porters in sliepen haalde het niet en moest midden in de nacht afgebroken worden. Die arme mannen hadden dus de hele nacht niet geslapen. Ik had wel iets kunnen slapen, maar meer dan 2 a 3 uur was het ook niet geweest.
De harde wind bleef de hele dag aanhouden, en ondanks dat we slechts een hike van 3 uur voor de boeg hadden (het was de bedoeling dat we de rest van de dag zouden uitrusten met oog op de volgende dag), maakte de wind het een enorm zware hike. Bovendien konden onze tenten niet opgzet worden toen we aankwamen op Barafu camp (base camp), en lunchten we pas tegen 3‘en. Om 5 uur kregen we al ons avondeten, zodat we daarna nog een paar uur konden slapen (de tenten waren inmiddels opgezet). Nog steeds was de wind niet gaan liggen, dus slapen lukte voor geen meter.
Dag 6 - SUMMIT DAY! (Barafu - Uhuru peak (5895 m.) - Mweka camp, (2800 m.))
Al met al had ik misschien een uurtje geslapen de avond van tevoren, toen we om 23.00 werden wakker gemaakt voor summit night. Dit betekent dat ik de 42 uur voorafgaand aan de klim in totaal 4 uur geslapen had.
Simba, die alle dagen al de wat langzamere van de groep was, had het al snel heel zwaar en de gids paste zijn tempo aan hem aan. Echter voelde ik me nog steeds prima, en vond het tempo veel en veel te sloom. De hike begon om 0:00 in het pikkedonker. De eerste zes uur heb ik dus gefrustreerd alleen maar naar de schoenen voor me kunnen kijken, terwijl we aan alle kanten werden ingehaald. Net voor Stella point (+- 5500 m.) hoogte was ik het echt zat. ‘t Klinkt waarschijnlijk ontiegelijk arrogant, maar ik wilde Kilimanjaro doen voor de fysieke uitdaging en in het tempo wat we tot dan toe hadden gelopen vond ik er weinig uitdagends aan, ik voelde me nog steeds kiplekkeren merkte weinig van de hoogte. Daarom vroeg ik rond een uur of 06:30 of ik vooruit mocht. Hier had ik heel lang over getwijfeld, want we hadden alle dagen als groep gelopen, maar ik wilde me toch enigszins euforisch in plaats van gefrustreerd voelen als ik op de top aankwam. Daarom ging ik vanaf dat punt met assistent-guide Deo in een tempo dat minstens twee keer zo snel was naar Uhuru peak. Dat voelde zo veel beter! Om 07:20 kwam ik aan, nam ik een foto, en draaiden we gelijk weer om (zo koud!). Op de terugweg hadden we zulke bizar mooie uitzichten (zie instagram). Ook kwam ik Simba en Rafiki tegen op de terugweg, en vooral de eerste was er echt heel slecht aan toe, “liep“ (voor zover je het nog lopen kan noemen) met z’n ogen dicht en kon zich achteraf weinig meer herinneren van de klim. Er waren wel meer gevallen van mensen die echt een hoopje ellende waren, of gearmd met anderen de berg afgedragen werden. En toch voelde ik me op 5895 meter nog helemaal prima! Bizar he? Tuurlijk was ik wel buiten adem door het weinige zuurstof in de lucht, maar ik was niet duizelig, misselijk, geen hoofdpijn, niks!
Everything that goes up, most come down, en rond 10.00 was ik weer op base camp. Hier heb ik 2.5 uur kunnen “uitrusten” , toen we rond half 1 weer doorgingen met hiken. (Rafika en Simba hadden het ondanks hun toestand wel gered! ). We daalden af naar 3100 meter, en deden hier ongeveer 4 uur over. Dit was wel zwaar afzien: ten eerste hadden we een nacht overgeslagen en in die tijd de hoogste berg van afrika beklommen, ten tweede was het een ongelofelijk rot pad, met heel veel rotsen en steile afdaling, en ten derde begon het ‚t laatste uur keihard te regenen. Rond een uur of 17:00 waren we in Mweka camp en na gegeten de hebben, heb ik van 20.00 tot 06.00 heel diep geslapen.
Dag 7 - Mweka Camp - Mweka Gate (1600 m.)
De laatste dag! Rafiki en Simba waren al weer goed opgeknapt door de flinke afdaling. De laatste dag daalden we af tot 1600 meter, waarna we – geheel tanzaniaanse stijl – bij de gate eerst een tijdje moesten wachten. Vervolgens gingen we langs het kantoor van Tanzania Joy Tours (bedrijf waarmee we reisden). Op het kantoor ontvingen we ons certificaat. Echter kwam hier een misverstand aan het licht: de eigenaar dacht dat ik morgen al met mn safari wilde beginnen, terwijl ik toch echt een dagje bijkomen ingeboekt had. Nu word ik dus morgenochtend 05:00 opgehaald voor de safari, een nachtje bijslapen had ik ook niet erg gevonden. Echter wel een gratis overnachting in een goed hotel gekregen in plaats van het goedkoopste hostel dat ik kon vinden, waar ik anders zou hebben geslapen. Ieder nadeel heeft zn voordeel!
En met die wijze woorden sluit oma Minte dit verhaal af, liefs!
Ps. D’r is nog veeeel meer te vertellen, onder andere over onze slome doch ontzettend lieve “waiter“ James, over de gids Ringo die onze tassen wilde dragen tijdens summit night, maar die de koppige ik weigerde af te staan (waarom zou iemand anders mn tas dragen als ik me prima voel?), over het soms gebrekkige engels van de gidsen, over het voedsel en het force-feeden van de gidsen en tot slot poep- en plas problemen en andere lichamelijke ongemakken, maar ik laat het voor nu even hier bij.
Zoals ik vele beloofd had, een blogje over mn Kilimanjaro avontuur, omdat ik vaak niet verder kom dan “ja leuk” als mensen vragen hoe het was. Dus bij deze, een samenvatting van dag tot dag!
Dag 1 – Lemosho gate - Mwkubwa Camp (2800 m)
De eerste dag bestond vooral uit klaarmaken voor de trek. Nadat ik werd opgehaald, moesten er nog spullen gehaald en gehuurd worden. Verder ontmoette ik mn groepgenoten, Kelsey en Julie uit Minnesota, maar door later verzonnen bijnamen onthou ik ze nu eerder als Simba en Rafika (ik ben Timon overigens). Ook moest de bagage van de porters gewogen worden, en om het af te maken kregen we ook nog een lekke band, en stonden we met 15 man gestrand. Alles duurde lang en de eerste dag begon dus nogal stroef: pas rond half 3 konden we aan de wandel. We kwamen pas laat aan, de tenten moesten nog opgezet worden, en pas rond half 10 zaten we aan het avondeten.
Qua eten en tenten werd de hike als volgend geregeld: met z’n 3’en hadden we 12 porters mee, die voor de 7 dagen al het eten, de tenten, een tafeltje met 3 stoeltjes etc. Mee naar boven zeulden. Bizar om te zien hoe deze mannen (heel soms vrouwen) met een noodvaart naar boven klimmen met nog eens 15 kilo op hun hoofd!
Dag 2 – Big tree camp - Shira II camp (3800 m)
Dag 2 was gelijk een langere dag (ca. 8.5 uur hiken). We liepen de eerste paar uur nog door het tropisch regenwoud maar al snel kwamen we in de Moreland zone. Hier hadden we een enorm steile klim te gaan voordat we lunchten bij shira I camp, waar Simba zich al behoorlijk beroerd voelde en geen hap naar binnen kreeg. Na de lunch hiketen we nog 4 uur naar het volgende kamp (3600 m), waar we een bizar mooie zonsondergang hadden. ‘s Nachts werd t wel heel snel koud: ik sliep in een slaapzak met liner, met een sport bh, hemd, thermo lange mouwen shirt, merino wol lange mouwen shirt, fleece vest, winterjas aan en had het vaak nog koud. M’n slaapmatje was dan ook wel niet meer dan 3 cm dik, dus ik sliep praktisch op de grond, wat wel verklaart waarom ik het zo koud had. Ondanks dat sliep ik de eerste dagen prima!
Dag 3 – Shira II - Lava tower - Barranco Camp (4000 m)
Deze dag zouden we een “acclimatization climb” van ca. 7.5 uur doen: eerst hiken naar Lava tower (4600 m) en dan slapen in Barranco Camp (3800 m) (“climb high, sleep low”). De hike naar Lava tower was prima, alleen een beetje te “pole pole” naar mijn zin. “Pole pole” is hét devies van Kilimanjaro. Het is swahili voor “langzaam, langzaam”, iets waarvan ik van tevoren al wist dat ik er moeite mee zou hebben. Overigens kan ik de woorden “pole pole“ en “hakuna matata“ niet meer aanhoren, haha.
Aangekomen op 4600 meter voelde ik me nog prima en merkte ik weinig van de hoogte, behalve dat ik buiten adem was na minimale inspanning. Vervolgens hiketen we nog een paar uur naar het volgende kamp. Op barranco camp hadden we zo’n mooi plekje! Het was helemaal aan het uiteinde van het kamp, en ik werd de volgende dag wakker met uitzicht op kili, echt geweldig wakker worden!
Dag 4 - Barranco Camp - Carangu Camp (4000 m)
Dag 4 vertrokken we wat later, pas rond half 10, om de barranco wall te trotseren. De barranco wall is meer “klimmen”: de wandelstokken bleven in de tas, want je had echt handen en voeten nodig om naar boven te klauteren (hoe de porters dit deden met al hun baggage: het is mij een raadsel). Dit was by far mijn favoriete onderdeel van hele hike! We hadden constant prachtig uitzicht op de wolken ver onder ons, het was rustig en was echt aan het genieten.
Dag 5 - Carangu Camp - Barafu Camp (4700 m.)
Dag 5 was een heftige dag (vond ik toen, bij nader inzien niks vergeleken met de dag daarna). Het begon allemaal de avond ervoor, toen een zware wind kwam opzetten. Onze tenten bleven staan, maar de tent waar de porters in sliepen haalde het niet en moest midden in de nacht afgebroken worden. Die arme mannen hadden dus de hele nacht niet geslapen. Ik had wel iets kunnen slapen, maar meer dan 2 a 3 uur was het ook niet geweest.
De harde wind bleef de hele dag aanhouden, en ondanks dat we slechts een hike van 3 uur voor de boeg hadden (het was de bedoeling dat we de rest van de dag zouden uitrusten met oog op de volgende dag), maakte de wind het een enorm zware hike. Bovendien konden onze tenten niet opgzet worden toen we aankwamen op Barafu camp (base camp), en lunchten we pas tegen 3‘en. Om 5 uur kregen we al ons avondeten, zodat we daarna nog een paar uur konden slapen (de tenten waren inmiddels opgezet). Nog steeds was de wind niet gaan liggen, dus slapen lukte voor geen meter.
Dag 6 - SUMMIT DAY! (Barafu - Uhuru peak (5895 m.) - Mweka camp, (2800 m.))
Al met al had ik misschien een uurtje geslapen de avond van tevoren, toen we om 23.00 werden wakker gemaakt voor summit night. Dit betekent dat ik de 42 uur voorafgaand aan de klim in totaal 4 uur geslapen had.
Simba, die alle dagen al de wat langzamere van de groep was, had het al snel heel zwaar en de gids paste zijn tempo aan hem aan. Echter voelde ik me nog steeds prima, en vond het tempo veel en veel te sloom. De hike begon om 0:00 in het pikkedonker. De eerste zes uur heb ik dus gefrustreerd alleen maar naar de schoenen voor me kunnen kijken, terwijl we aan alle kanten werden ingehaald. Net voor Stella point (+- 5500 m.) hoogte was ik het echt zat. ‘t Klinkt waarschijnlijk ontiegelijk arrogant, maar ik wilde Kilimanjaro doen voor de fysieke uitdaging en in het tempo wat we tot dan toe hadden gelopen vond ik er weinig uitdagends aan, ik voelde me nog steeds kiplekkeren merkte weinig van de hoogte. Daarom vroeg ik rond een uur of 06:30 of ik vooruit mocht. Hier had ik heel lang over getwijfeld, want we hadden alle dagen als groep gelopen, maar ik wilde me toch enigszins euforisch in plaats van gefrustreerd voelen als ik op de top aankwam. Daarom ging ik vanaf dat punt met assistent-guide Deo in een tempo dat minstens twee keer zo snel was naar Uhuru peak. Dat voelde zo veel beter! Om 07:20 kwam ik aan, nam ik een foto, en draaiden we gelijk weer om (zo koud!). Op de terugweg hadden we zulke bizar mooie uitzichten (zie instagram). Ook kwam ik Simba en Rafiki tegen op de terugweg, en vooral de eerste was er echt heel slecht aan toe, “liep“ (voor zover je het nog lopen kan noemen) met z’n ogen dicht en kon zich achteraf weinig meer herinneren van de klim. Er waren wel meer gevallen van mensen die echt een hoopje ellende waren, of gearmd met anderen de berg afgedragen werden. En toch voelde ik me op 5895 meter nog helemaal prima! Bizar he? Tuurlijk was ik wel buiten adem door het weinige zuurstof in de lucht, maar ik was niet duizelig, misselijk, geen hoofdpijn, niks!
Everything that goes up, most come down, en rond 10.00 was ik weer op base camp. Hier heb ik 2.5 uur kunnen “uitrusten” , toen we rond half 1 weer doorgingen met hiken. (Rafika en Simba hadden het ondanks hun toestand wel gered! ). We daalden af naar 3100 meter, en deden hier ongeveer 4 uur over. Dit was wel zwaar afzien: ten eerste hadden we een nacht overgeslagen en in die tijd de hoogste berg van afrika beklommen, ten tweede was het een ongelofelijk rot pad, met heel veel rotsen en steile afdaling, en ten derde begon het ‚t laatste uur keihard te regenen. Rond een uur of 17:00 waren we in Mweka camp en na gegeten de hebben, heb ik van 20.00 tot 06.00 heel diep geslapen.
Dag 7 - Mweka Camp - Mweka Gate (1600 m.)
De laatste dag! Rafiki en Simba waren al weer goed opgeknapt door de flinke afdaling. De laatste dag daalden we af tot 1600 meter, waarna we – geheel tanzaniaanse stijl – bij de gate eerst een tijdje moesten wachten. Vervolgens gingen we langs het kantoor van Tanzania Joy Tours (bedrijf waarmee we reisden). Op het kantoor ontvingen we ons certificaat. Echter kwam hier een misverstand aan het licht: de eigenaar dacht dat ik morgen al met mn safari wilde beginnen, terwijl ik toch echt een dagje bijkomen ingeboekt had. Nu word ik dus morgenochtend 05:00 opgehaald voor de safari, een nachtje bijslapen had ik ook niet erg gevonden. Echter wel een gratis overnachting in een goed hotel gekregen in plaats van het goedkoopste hostel dat ik kon vinden, waar ik anders zou hebben geslapen. Ieder nadeel heeft zn voordeel!
En met die wijze woorden sluit oma Minte dit verhaal af, liefs!
Ps. D’r is nog veeeel meer te vertellen, onder andere over onze slome doch ontzettend lieve “waiter“ James, over de gids Ringo die onze tassen wilde dragen tijdens summit night, maar die de koppige ik weigerde af te staan (waarom zou iemand anders mn tas dragen als ik me prima voel?), over het soms gebrekkige engels van de gidsen, over het voedsel en het force-feeden van de gidsen en tot slot poep- en plas problemen en andere lichamelijke ongemakken, maar ik laat het voor nu even hier bij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
